Źródło obrazu：https://bikeportland.org/2025/05/08/watershed-sidewalk-investment-plan-passes-portland-city-council-394277
Miasto Portland przyjęło ambitny nowy program transportowy, który, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, zainwestuje 50 milionów dolarów rocznie w chodniki, poprawę ścieżek pobocznych oraz naprawy dziur w jezdni w całym mieście — z szczególnym naciskiem na południowo-zachodnią i wschodnią część Portland.
To jedna z najbardziej znaczących uchwał przyjętych przez radę od czasu ich pierwszego posiedzenia w styczniu i duży sukces dwóch radnych, którzy ją zainicjowali.
Program Poprawy Chodników i Nawierzchni (SIPP) po raz pierwszy ujrzał światło dzienne w marcu i został stworzony przez radną dzielnicy 1 Lorettę Smith oraz radnego dzielnicy 4 Mitcha Greena. Od tego czasu zdobył poparcie również radnych dzielnicy 4, Olivii Clark i Erica Zimmermana.
Smith i Green znaleźli wspólny cel w chęci skorygowania historycznego braku pokrycia chodnikami w dzielnicach wschodnich i zachodnich Portland.
Nie ma jeszcze planu finansowego, ale radny Green (ekonomista z wykształcenia) pracuje nad planem obligacyjnym, który wkrótce zostanie przedstawiony Komisji Finansów.
Mówi, że finansowanie długoterminowe powinno wystarczyć, aby zebrać 200 milionów dolarów w ciągu czterech lub pięciu lat.
Wykorzystanie środków pozyskanych przez sprzedaż obligacji miasta oznacza, że program może zostać wdrożony bez podnoszenia podatków i bez wpływu na obecny budżet biura transportu miasta.
To ważne osiągnięcie dla radnych Smith i Greena.
Podczas gdy wczoraj przyjęta uchwała to tylko rezolucja i nie ma mocy prawnej jak ordynacja, po ustanowieniu planu finansowego program ten wpłynie znacząco na sposób, w jaki Biuro Transportu Portland (PBOT) rozbudowuje sieć chodników w mieście.
Dzięki udanemu poprawce zaproponowanej przez radną Clark, program pozwoli również PBOT na budowę „alternatywnych ścieżek”, gdy pełne chodniki nie są możliwe do zrealizowania.
Te ścieżki dają PBOT możliwość zajęcia się lukami w chodnikach poprzez znalezienie kreatywnych rozwiązań projektowych, które są łatwiejsze i/lub tańsze w budowie niż podniesione chodniki z krawężnikami i wszystkimi związanymi z tym funkcjami odprowadzania wód deszczowych.
Te ścieżki (które byłyby używane przez rowerzystów w wielu przypadkach) prawdopodobnie będą podobne do „alternatywnego chodnika”, który PBOT zbudował na NE 60th Avenue w dzielnicy Cully w 2021 roku.
Czy projekty SIPP mogłyby się zrealizować w Cully, która znajduje się w dzielnicy 2, i czy PBOT będzie ograniczone do budowy projektów tylko w dzielnicach 1 i 4, była głównym punktem debaty na środowym posiedzeniu.
Zaskakująco, radna dzielnicy 1, Candace Avalos, zaproponowała poprawkę usuwającą dzielnice z języka polityki całkowicie.
Avalos uważała, że tworzenie programów skierowanych do konkretnych dzielnic mogłoby stworzyć zły precedens.
„Próbuję zapobiec temu, abyśmy ustalili precedens, w którym przekształcimy to w jakiegoś rodzaju wojnę terytorialną”, powiedziała.
Uważa, że PBOT powinno korzystać z danych i narzędzi równości, które już posiada, aby ustalić, które części Portland potrzebują chodników najbardziej — zamiast pozwalać politykom dyktować, dokąd mają iść inwestycje.
Radny Green zdecydowanie się z tym nie zgadzał.
Mówił, że „jeśli usuniemy terminy ‘Dzielnica 1’ i ‘Dzielnica 4’, to czyni to cel tej rezolucji w dużej mierze bezprzedmiotowym i wracamy do szerszego planu transportowego, który już mamy.”
„Jak długo południowo-zachodni Portland powinien czekać na chodniki? Czy to będzie 50 lat? 100 lat? Czy dłużej?” — zapytał retorycznie, z pasją broniąc programu.
„Myślę, że zostaliśmy wybrani, aby walczyć o nasze dzielnice i właśnie to robię teraz” — dodał Green.
„Nie zamierzam wracać do mojej dzielnicy i rozmawiać z imigrancką społecznością w południowo-zachodnim Portland i mówić im, że nie walczyłem za nich.”
Dyrektor PBOT, Millicent Williams, była obecna, aby wyjaśnić, jak zinterpretują program.
Zapytana przez przewodniczącą rady Elanę Pirtle-Guiney, czy rezolucja zabrania PBOT używania SIPP do budowy projektów w dzielnicach 2 i 3, Williams odpowiedziała, że nie.
Na koniec poprawka Avalosa została odrzucona, ponieważ radni zdali sobie sprawę, że chociaż rezolucja priorytetowo traktuje dzielnice 1 i 4, inne dzielnice również mogą otrzymać inwestycje.
Innym elementem nowego programu, który został wyjaśniony w środę, było to, co autorzy rezolucji mają na myśli, gdy mówią „nawierzchnia”.
„Dla porządku, ‘niedobory w utrzymaniu nawierzchni’ [w języku rezolucji] to eufemizm na dziury” — powiedziała radna Clark.
Kiedy nadszedł czas na oddanie głosu, jedna z głównych architektów rezolucji, radna Loretta Smith, powiedziała: „Piszemy o naszych przeszłych błędach i upewniamy się, że każdy w mieście Portland ma nie tylko szansę na życie, ale również ma dostęp do bezpiecznych ulic i chodników.”
W oświadczeniu z wczoraj, Smith powiedziała, że jej uchwała stanowi „przełomowy moment.”
A jej kolega, radny Green, dodał: „Myślę, że dzisiaj będziemy świadkami zwrotu w historii tego miasta, gdzie mówimy, że nie zamierzamy dłużej akceptować, że dzielnice w naszym mieście są ignorowane.”
Radny dzielnicy 3, Steve Novick, był jedynym głosującym „przeciw”.
„Uważam, że proszenie PBOT o poświęcenie czasu na planowanie, aby robić rzeczy, na które nie mamy pieniędzy, to stawianie wózka przed koniem i nie jestem gotów powiedzieć, że priorytetowo traktuję 200 milionów dolarów na chodniki, zanim nie zajmiemy się niedoborami w utrzymaniu nawierzchni”, powiedział.
Od teraz, radny Green i jego zespół będą pracować nad planem finansowym, który zdobędzie wkrótce miejsce na porządku obrad Komisji Finansów.
Ten plan będzie ordynacją i, jeśli zostanie przyjęty, da SIPP finansowanie i wsparcie prawne, które potrzebuje, aby stać się czymś znacznie więcej niż tylko kolejnym planem.
Smith powiedziała w oświadczeniu, że PBOT zacznie planowanie i wdrażanie natychmiast i powiedziała, że społeczność może oczekiwać wielkich postępów w SIPP latem.
Bądźcie czujni.
Comments are closed.